به قلم: منیره غلامی توکلی - روزنامه نگار و مدرس خبرنویسی
کاری که ما در پارسی نامه انجام می‌دهیم یک کار کاملا حرفه‌ای و یکی از مشاغل بین‌المللی است که صد البته دارای قواعد کاملاً کلاسیک در ابعاد جهانی است. یعنی هیچ خبرنگار و حتی دبیرخبری نمی‌تواند خود را از انجام آن معاف بداند و یا از این قواعد سرپیچی کند.
صفحه اصلی هر مجله به عنوان صورت آن مجموعه خبری، قدرت عملکرد و توان اجرایی مسئولین آن را نشان می‌دهد. پس هر چه منظم‌تر و قانونمندتر باشد، زیبایی بصیری بیشتری خواهد داشت و قطعا در جذب مخاطب موفق‌تر خواهد بود.
همکاران گرامی! متأسفانه مجله پارسی نامه فاقد زیبایی بصیری ( عکس، چندرسانه‌ای و ...) است و اگر ما نتوانیم این محدودیت را با زیبایی برگرفته از فنون " تیتر" ( عنوان یا اسم مطلب) ؛ "لید" ( خلاصه متن یا برگزیده مطلب که زیر عکس قرار می‌گیرد) جبران کنیم، قطعاً نمی‌توانیم آن طور که شایسته و بایسته است رضایت مخاطب خود را برآورده سازیم.
دوستان در عالَم رسانه لید ( خلاصه مطلب) را هجموم آورنده به ذهن مخاطب تعریف کرده‌اند و از تیتر (عنوان) تحت عنوان قلاب یاد می‌کنند که این دو جزء مهم خبری و در واقع از یک خانواده بوده و به هم وابستگی شدید دارند به طوری که یکی به ذهن خواننده و جلب آن حمله کرده و دیگری با قلاب خواننده را صید می‌کنند.
باید بگویم متأسفانه ما در انتخاب این دو جزء مهم خبری ضعف شدید داریم که بخشی از آن به نوع آموزش و بخشی از آن به محدودیت جایگاه تیتر در مجله باز می‌گردد که باید سریعاً برطرف گردد.
لذا به عنوان یکی از همراهان و همکاران این مجله بر خود واجب دانستم تا بخشی از تجربه کاری‌ام را به شما دوستان خوبم تقدیم کنم.
دبیران محترم! اگر دقت کرده باشید، من در سطرهای بالا ابتدا کلمه "لید" و بعد "تیتر" را آورده‌ام به همین دلیل ابتدا لید و بعد تیتر را برایتان تعریف خواهم کرد.
لید: طلایی‌ترین جمله یک مطلب است که مهم‌ترین پیام یک مطلب را به خواننده انتقال می‌دهد.
در بخش مدیران مجله صفحه‌ای به عنوان " صفحه گردش خبر" دیده می شود و شما آن را به عنوان " صفحه انتخاب نوشته" می‌شناسید، در این مکان با انتخاب (عکس کوچک یا عکس بزرگ) تصویر شماره یک برایتان به نمایش در می‌آید، در این مکان شما باید از بین مطلب نویسنده، برگزیده‌ای برای " متن شناسنامه" انتخاب کنید که مهم‌ترین بخش مطلب بوده و باید بیش از 42 واژه نشود ( برای اینکه بدانید چند واژه انتخاب کرده‌اید نمی‌توانید از چشم کمک بگیرید چرا که خطای چشم در تشخیص تعداد واژه های تقریباً زیاد است بلکه باید صفحه وردی باز کرده و متن انتخاب خود را در آن کپی کنید، سمت چپ، پایین صفحه ورد تعداد لغات کپی شده را نشان می‌دهد ) نکته مهم این است که باید انتهای لید را ففط و فقط با یک نقطه (.) ببندیم .
نکته: استاندارد لید در همه جای دنیا 42 واژه است که البته حکم الهی نبوده و تا 45 واژه نیز می‌تواند در کارد لید، نوشت. لید حداکثر باشد شامل دو جمله باشد توجه داشته باشید غیر از این روش اگر دیده شود، قطعا خبرنگار از روش های دیگر خبر نویسی استفاده کرده است.
تیتر: زاییده لید و فشرده شده آن است، یعنی ما باید تیتر را از دل لید بیرون بیاوریم. پس نمی‌توان ابتدا تیتر زد و بعد برایش لید انتخاب کرد!
نکته:تیتر باید بین 2 تا 13 کلمه باشد. هر چه بر تعداد لغات تیتر افزوده شود از زیبایی آن کاسته خواهد شد. ( البته این ساده ترین نوع تیتر است و ما در در خبرگزاری ها نمونه های دیگر تیتر را نیز می‌توانیم ببینیم.
|
دوستان در نظر داشته باشید بین لید،تیتر و عکس یک ارتباط کاملاً مستقیم وجود دارد که نباید این ارتباط قطع شود. |
تصویر شماره 1
تیتر دارای ویژگی‌هایی است که در تصویر شماره 2 به آن می‌پردازیم:
تصویر شماره 2
دوستان خوبم من بارها دیده ام که تیتر و لیدهای ما حتی کوچک‌ترین سنخیتی با این قوانین ندارد از طرفی عکس چینش شده برای تیتر یک و تیتر دو مجله در اندازه‌های متفاوت است اگر چه شاید نابرابر بودن این تصاویر به چشم ما زیاد نبایید اما در کل به زیبایی مجله صدمه می زند پس باید یک اندازه استاندارد برای عکس‌ها نیز در نظر گرفت چرا که همین مسائل، مجله پارسی‌نامه را دارای چهره‌ای غیرحرفه‌ای کرده است و شما به وفور می‌توانید، راستی این ادعای من را با یک نگاه گذرا به مجله تصدیق کنید.
من الله توفیق
انتهای پیام/ ت
